تکنیک های استاندارد ایجاد جلسه هیپنوتیزمی

 

سلام

دوستان محترم، تکنیک هایی که ارائه خواهد شد، بسیار موثر و کارآمد می باشند که برای القای این تلقینات، تا بتوانید به موفقیت های لازم برسید.

روش دکتر فلاور

روش دکتر فلاور برای هیپنوتیزم کردن، بسیار راحت و آسان است، زیرا به این نیاز ندارد که شما به بیان و ارائه یک متن مفصل و پیچیده به عنوان تلقین هیپنوتیزمی بپردازید. آنچه که بعنوان تلقین به سوژه گفته می شود، عملا چیزی بیشتر از شمردن نیست. در آغاز کار، همانطور که قبلا به آن اشاره شد، مطالب لازم را برای توجیه و آماده سازی سوژه به او بگویید. در مرحله دوم تنها آنچه را که هیپنوتیزور انجام می دهد، شمردن است و تنها کاری را که سوژه به انجام آن می پردازد، باز کردن و بستن چشم ها می باشد. بنابرین، این روشی است که در طی آن سوژه بصورت فعالی شرکت می کند.

سوژه بایستی راحت بر روی صندلی قرار بگیرد و در مقابل او یک در یا دیوار ساده و بی آرایش وجود داشته باشد. شما طوری قرار بگیرید که در قسمت جانبی و کمی عقب تر از او مستقر باشید.در این وضعیت این امکان برای شما فراهم می شود تا صورت و یکی از چشم های او را از نیمرخ، زیر نظر داشته باشید و از نزدیک عکس العمل های او را مشاهده کنید. در این متد نیازی نیست تا شما بر روی نقطه خاصی به تمرکز و توجه بپردازید. کار را به این ترتیب ادامه دهید:

(( کاملا ریلاکس باشید و نگاه شما متوجه در یا دیواری باشد که مقابل چشمان شما قرار گرفته است. لزومی ندارد که توجه دقیقی به این ناحیه داشته باشید. کافی است که تنها بصورتی خواب آلود و مبهم در میدان دید شما قرار گرفته باشد. پس از مدت کوتاهی من شروع به شمردن می کنم. پس از شنیدن هر عددی چشمانتان را ببندید و در فاصله اعداد، چشمانتان را باز کنید و این کار را به این صورت ادامه دهید.))

پس از آن، به قسمت جلوی دید او بروید و آنچه را که مورد نظر شماست، بصورتی عملی و از طریق چهره خودتان به او نشان بدهید. برای مثال عدد(1) را بشمارید و همگام با آن چشمانتان را ببندید و پس از مدت کوتاهی آنها را باز کنید. پس از آن، عدد (2) را بشمارید و همگام با آن، بار دیگر چشمانتان را ببندید و بعد باز کنید. سپس عدد (3) را بشمارید و بعد این جریان را استمرار بخشید. ولی در این موقع، در زمان باز کردن چشم ها، طوری عمل کنید که افراد ناظر احساس کنند که بازگشایی چشمان شما با سختی و دشواری بیشتری صورت می گیرد. بنابرین تکیه بیشتری بر تلقینات خود بدهید. در این زمان، بار دیگر به پشت سر یا کنار سوژه رفته و شروع به شمردن کنید. ضمنا از سوژه بخواهید که همگام با شمردن شما، چشمانش را باز کرده و بعد ببندد، تا زمانی که دیگر باز کردن چشم ها، برای او بسیار مشکل و طاقت فرسا جلوه دهد. پس تلقین را بدین صورت ادامه دهید: (( در جریان این شمردن ها، شما احساس می کنید که هر بار باز کردن چشم ها برای شما سخت تر و دشوارتر می شود. در این جریان لحظه به لحظه چشمان شما خسته تر و خواب آلوده تر می شوند. پس از مدتی احساس می کنید که بازگشایی چشم ها برای شما بسیار سخت و دشوار – بلکه غیر ممکن – می گردد. همینطور که این شمارش ها ادامه پیدا می کنند، شما احساس می کنید که یک حالت خستگی، کرختی و تنبلی در قسمت های مختلف بدن شما پدیدار می گردد. تمام قسمت های مختلف بدن شما ریلاکس و ریلاکس تر می شوند. پس از مدتی شما آنچنان خسته و خواب آلود می شوید که با شمردن دیگر نمی توانید چشمانتان را باز کنید، بلکه همانطور بسته باقی می ماند و با شمردن هم، این حالت آرامش شما به هم نمی خورد. دور یا نزدیک، زمانی فرا می رسد که شما چشمانتان را می بندید و این وضع همینطور باقی می ماند و شما هم به خواب عمیقی فرو می روید.))

تا به حال شما برای سوژه شرح داده اید که او باید انتظار چه وقایعی را داشته باشد، ( قدم اول) بنابرین در این موقع شما می توانید به صورت یکنواختی به شمردن بپردازید. شمردن را از یک شروع کنید و تا بیست – مطابق شرحی که بیان شد – ادامه دهید. اگر هنوز چشمان سوژه بسته نشده بود، می توانید دوباره از یک تا بیست بشمارید. این سری شمردن ها را تا زمانی ادامه بدهید که چشمان او بسته باقی بماند و در حالت هیپنوتیزم قرار بگیرد. یک سوژه خوب هیپنوتیزمی، حتی پیش از آن که شما به عدد 15 برسید، چشمانش بسته شده و بسته باقی می ماند. اولین نکته جالبی که شما به آن برخورد می کنید، کوشش سوژه برای باز کردن چشمانش می باشد. گاهی نظم باز و بسته شدن چشمان او، با نظم شمردن شما هماهنگی نشان نمی دهد. پس از مدتی در حالی که سوژه برای باز و بستن چشم هایش به کوشش بی حاصلی دست می زند، ولی همچنان دیدگان او بسته باقی می مانند و تنها کمی پلک ها و ابروهای او حرکت می کنند.

پس از آن که چشمان او بسته باقی می مانند، شمردن را متوقف کنید و به لحن بیانات خویش، آهنگ و نمای آمرانه ای را بدهید. در این زمان سوژه هیپنوتیزم شده است ( گام سوم). اگر بخواهید، می توانید شمردن را تا رسیدن به عدد بیست ادامه دهید، ولی از این به بعد این شمردن را با تلقینات مناسبی درباره عمیق تر شدن خلسه هیپنوتیزمی هماهنگ کنید. به او متذکر شوید که با شمردن هر عدد، خواب او عمیق و عمیق تر می شود و زمانی که شما به عدد بیست برسید، او در یک خلسه عمیق هیپنوتیزمی قرار می گیرد. زمانی که به عدد بیست رسیدید، به صدای خود لحن قانع تر و آمرانه تری بدهید و به اصطلاح، بر او تسلط پیدا کنید. به این ترتیب، همان طور که برای گام سوم لازم است، شما کنترل بر سوژه را به دست گرفته اید.

گاهی با وجود آن که چشمان سوژه هنوز بسته نشده، ولی با این وجود، هماهنگی حرکات بسته شدن و باز شدن چشمان او، با شمردن شما بهم خورده و یا مختل شده است. در این شرایط، نیازی به این نیست که تا بیست بشمارید. در این شرایط، شمردن را متوقف کرده با کنترل او، به صورتی آمرانه، به بیان تلقیناتی بپردازید که هدف آنها عمیق تر شدن خلسه هیپنوتیزمی سوژه است.

اگر پس از سه بار شمردن تا بیست، چشمان سوژه بسته باقی نماند و یا اینکه هماهنگی باز و بسته شدن چشمان او با نظم شمردن شما بهم نخورد، شما می توانید به این نتیجه برسید که این تکنیک بر روی او موثر نیست، ولی نباید در وسط القای خلسه مبادرت به متوقف کردن آن بکنید. بنابرین زمانی که شما برای دور سوم به عدد بیست رسیدید، از او بخواهید که چشمانش را ببندد و همان طور که در روش ریلاکس شدن آموختید، با این روش و تکنیک های دیگر او را هیپنوتیزم کنید. حتی سوژه هایی که تا حدودی با هیپنوتیزم آشنایی دارند، متوجه نمی شوند که شما به روش جدیدی روی آورده اید، بلکه آنها خیال می کنند که این همان روشی است که شما به صورت عادی و معمولی برای القای خلسه هیپنوتیزمی از آن استفاده می کنید. (* همیشه یادمان بماند که تنها با یک روش نمی توان هر سوژه ای را هیپنوتیزم کرد و ما با توجه به شرایط روحی و رفتاری سوژه که در جلسه اول پس از صحبت کردن با او برای ما تا حدودی آشکار می شود، از بین صدها روش هیپنوتیزم، آن روشی که حدس می زنیم برای او مناسب است، با آن روش او را هیپنوتیزم می کنیم و باید بقدری در شناخت شرایط رفتاری سوژه مهارت داشته باشیم که در انتخاب روش، دچار اشتباه نشویم و اگر خدایی ناکرده مرتکب اشتباه شدیم، بدون اینکه سعی در ادامه کار با روش انتخابی داشته باشیم، با دقت بسیار زیاد روش خود را تغییر داده و طوری عمل می کنیم که سوژه به هیچ عنوان متوجه اشتباه ما نشود تا مغز او پر از افکار منفی و... شده و دیگر هیپنوتیزم نشود.*)

روش دکتر فلاور، به سه شکل متفاوت می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. در شکل اول، پس از آنکه چشمان سوژه خود به خود بسته شد، هیپنوتیزور کنترل خود را بر او اعمال می کند. در شکل دوم، پس از آنکه اختلالی در هماهنگی بین شمارش شما و باز و بسته شدن چشمان سوژه پدید آمد، این پدیده را برای او به عنوان دلیلی برای پیدایش خلسه هیپنوتیزمی تلقی کرده و از او بخواهید که چشمانش را ببندد و تسلط هیپنوتیزمی خویش را برقرار سازید. در شکل سوم، پس از آنکه متوجه شدید متد شما موثر و کارساز نیست، ادامه کار را متوقف کرده و به تکنیک دیگری روی آورید.